Azerbeidzjan is een (heel) gematigd moslimland en alhoewel we tijdens de ramadan reizen merken we daar weinig of niets van. Het is een rijk olieland en dus ook duurder dan België. Tenminste, meestal toch. Vermits ik redelijk wat mensen ken in Azerbeidzjan verblijven we ook bij vrienden die ook ons visum regelden. Niet alleen rijdt iedereen met ons het hele land door, ze willen ook altijd alles betalen. Zelfs als je voor het einde van de maaltijd al snel wil betalen, hebben ze wel met de ober afgesproken dat die ons geld of kaart niet mag aannemen. Ook hier kennen ze andere maten dan bij ons: te veel eten betekent te weinig.
Baku is veranderd in een supermoderne en mooie stad, waarbij het oud centrum toch bewaard bleef. Na 8 jaar is alles enorm veranderd en verbeterd.
Behalve het oude centrum zijn er hier veel leuke en eigenaardige dingen. De 2e hoogste vlaggenmast ter wereld, of de moddervulkanen bijvoorbeeld: er zit zoveel gas in de grond dat die opborrelt en er pruttelende modderputjes ontstaan. Als je niet oppast kan je er ook in wegzakken… Niet dat dit mij ooit zou overkomen natuurlijk….
Nog eigenaardiger is het fenomeen bij Yanar Dag. Nog even snel een sigaretje roken en dan naar huis, dacht een herder in de 50-er jaren. Altijd een fout idee in een gasrijk gebied. Hoe de man het er vanaf bracht weten we niet, maar hij creëerde wel een extra attractie voor ons: sindsdien brandt de berg onophoudelijk.
Het is een van de enige landen ter wereld waar je nog een tempel van de Zoroastrianen kan vinden: vroeger dacht het volk hier dat het vuur heilig was.
We rijden naar de andere kant van Azerbeidzjan bij Georgië. In de hoge bergen zijn er supermoderne skipistes verborgen, met skiliften en kabelbanen die ons naar prestigieuze restaurants en cafés brengen, hoog in de bergen. Ongelooflijk wat een luxe en hoe modern.
We rijden naar Sheki, een mooi dorpje met een paleis en een karavanserai. Sheki ligt immers op de zijderoute. Het Nederlandse woord karavaan komt uit het Perzisch, serei betekent rustplaats en de handelaars, hun paarden en kamelen konden dan ook op zo’n plaatsen terecht voor en veilige overnachting. Deze karavanserai is mooi gerestaureerd en we kunnen er net zoals de handelaars vroeger overnachten.
Lahic is een leuk bergdorpje met nog vele koperslagers waar je ook nog eens een grappige brug kan oversteken.
Met Rasim rijden we naar de andere kant van Azerbeidzjan, Xinaliq, bij het schimmige Dagestan. Het is zo ver afgelegen van alles dat ze hier een volledig andere taal spreken. Rasim heeft er familie en kent het gebied dus goed. De weg naar Xinaliq is fantastisch mooi. Kaukasus zoals de Kaukasus moet zijn. Hoge, groene bergen, koud, aan de andere kant weer warm, met smalle wegen waar losliggende stenen de auto beschermen tegen de meters diepe afgrond als er een andere auto moet passeren. Retour tickets verkopen ze hier niet. De geur van een verhitte motor en verbrand rubber omdat de berg te steil is, kleerkasten met gouden kettingen en 4×4’s. Geen romantische kameeltjes meer zoals in Sheki. Hoe geraak je normaal gezien hier? We zijn echter niet de eerste: het gastenboek in het museum met slechts 1 kamer toont dat er hier 4 jaar gelegen ook een toerist uit Europa was. Bij Xinaliq zelf kan je leuke wandelingen maken maar het leger heeft dat stuk afgesloten. Het ligt immers maar een steenworp van de grens van Dagestan, maar die theorie kan je maar beter niet uittesten- je weet nooit wie er hier aan de andere kant zou kunnen terugwerpen…
Groeten uit Azerbeidzjan, waar je vele eigenaardige dingen kan zien, veel kan eten en lekker bier kan drinken. Behalve als je je op een plein onder de nationale vlag bevindt. Dan is bier drinken uiteraard verboden.
Start discussion »
Leave a Reply