In het land van rijst en honing

Na een heel geslaagd trouwfeest ga ik verder. Ik vertrek al heel vroeg zodat ik een tussenstop kan maken in Oradea. Jammer genoeg is men aan het renoveren ik ga verder naar Timosoara. De stad is bekend omdat hier de eerste protesten tegen Ceaucescu uitbraken. Het begon allemaal met een priester die mensen dichterbij bracht met elkaar en de armen hielp. Dat zinde het regime niet en men wilde hem verbannen. Er brak een groot protest uit en Ceaucescu schakelde het leger in om op de mensen te schieten. De lijken werden in het geheim overgebracht naar Belgrado en werden daar verbrand of begraven. Maar de opstand verspreidde zich en Ceaucescu deed een allerlaatste poging met een propagandastoet, die echter verkeerd uitdraaide. Er is een heel museum aan deze opstand toegeweid. Timosoara is ook de lichtstad van Roemenie, dus het loont om ook eens ‘s nachts rond te wandelen.
De volgende morgen moet ik echter al heel vroeg de trein op, naar Servie. Er is geen rechtstreekse trein en we moeten overstappen in Vrsac. Baggage controleren, een stempel, en ik ben vrij vlot de grens over.
De aankomst in Belgrado is niet meteen spectaculair: een verlaten treinstation met 2 sporen, grijze gebouwen, niet echt een leuke buurt. Blijkbaar is men aan het hoofdstation aan het werken. Ik heb natuurlijk geen geld en er zijn geen bankautomaten of wisselkantoors maar na een wandeling van 20 minuten ben ik in het centrum. En dat is geweldig! Overal wordt gezongen, gedanst, is er live muziek. Belgrado is hip en wil dat laten weten.
Ik ga naar Novi Sad, de tweede grootste stad, waar het bekende Exit festival wordt gehouden (met the Prodigy, Motorhead, Faithless, …). Heel modern. Een ander leuk stadje is Golubac, op 2,5 uur rijden van Belgrado. Er ligt een mooi kasteel, jammer genoeg is er geen verkeer en moet ik nog een uutje te voet. Het kasteel wordt gerenoveerd maar ik geraak aan de praat met de ploegbaas. Zodoende krijg ik toch een rondleiding, we moeten blijkbaar wel oppassen want er zitten gevaarlijke slangen- ik zie er ook 2, waarbij de ploegbaas ook vrolijk “that’s the jumping snake, very lethal, come take a picture” uitroept.
Terug in Belgrado dan. Belgrado is echt een van de beste feest-steden. Er is natuurlijk een kasteel, het Joegoslavie museum (een onderwerp dat ook vaak terugkomt en iets wat men nog niet vergeten is, en alhoewel de mensen zeggen dat de meningen verdeeld zijn, zie je hier bv. nu veel Putin t-shirts en soevenirs met verwijzigen tussen Kosovo en de Krim).
Soit, het echte leven speelt zich af op straat. Van een soort “Montmartre” buurt tot een Meir, men heeft het hier. Belgrado ligt niet aan de zee, dus dachten de Serviers: we graven gewoon een groot artificieel meer. Image is everyhing en soms lijkt het wel of je op een modeshow bent beland. Er is nu een strand en kan je zwemmen of verschillende watersporten doen. Ik waag me aan carabining om aan de andere kant van het meer te geraken 🙂 Onnodig om te vertellen dat dit ‘s alles avonds omgetoverd wordt in een soort van openlucht discotheek: er zijn tientallen bars met live muziek, of als je dat niet goed vindt, kan je starten met house om later op de avond 100 meter verder af te sluiten met een rustiger jazz muziekje.
Hou je niet van stijl, muziek, zwemmen, zon, goedkope cocktails en feesten tot in de vroege uurtjes dan blijf je maar beter ver uit de buurt van Belgrado.