In het land van rijst en honing

Sofia is een rare hoofdstad. Een relatief klein centrum, geen echte praal en pracht maar de stad werd eerder gekozen als hoofdstad omwille van de ligging. Maar de kathedraal in het midden van de stad, de Aleksander Nevsky kathedraal, is wel spectaculair maar je kan binnen geen foto’s maken. Ook heel vriendelijke mensen, op de bus hadden we bv enkel briefjes van 20 лв, wat te groot was dus boden enkele mensen ons al zelfs spontaan aan om ons ticket te betalen.
Jammer genoeg is graffiti spuiten een populaire bezigheid hier (en ook in de andere steden), geen mooie graffiti maar logo’s of namen van groepen of bendes, op muren, gevels, of op toeristische borden met uitleg wat wel een lelijk beeld geeft zelfs bij dingen die heel mooi zijn of waren.
Het centrum van Sofia heb je snel gezien maar iets daarbuiten ligt de Boyana kerk, een van de oudste kerken van Europa met mooie fresco’s. Er is net een of ander gezelschap van een bedrijf die een Duitstalige gids hebben en we kunnen mee aansluiten.
Dan trekken we verder naar het Rila klooster. Het ligt in de bergen, goed verstopt in de bergen en ver van de samenleving, maar daarom is het dan natuurlijk ook een klooster. Met de rood witte motieven is het een van de bekendste plaatsen in Bulgarije en dan ook door Unesco beschermd.
We rijden door met de bus naar Blaeovgrad. Op de bus komen we een Bulgaar tegen die in Cyprus werkt en hij vindt het grappig dat we op reis zijn in Bulgarije want de meesten komen hier ofwel enkel voor strandtoerisme ofwel voor te skieen. Hij biedt een flesje Rakia aan, een sterke drank die zijn opa zelf heeft gemaakt van druiven. het zit in een flesje van Fanta, het is de nationale drank van Bulgarije. ‘From Fanta grape’, zegt hij lachend.
Nadat we de studentenstad Blaeovrgrad, met een gezellig en modern centrum, hebben verlaten komen in de oude stad Plovdiv aan. Het is mooi, met een oud grieks theater, maar ook oude baden en een odeon. Het stadscentrum is net zoals andere dingen in Bulgarije vrij mooi maar wel klein zodat je het vrij snel gezien hebt. We maken een uitstap naar Bashkovo, een klooster in de buurt, een uurtje met de bus. Mooi klooster maar je mag er eigenlijk heen foto’s maken. In de zomer kan je er ook trektochten door de bergen maken maar alhoewel de zon meestal wel een beetje schijnt is het er toch nog wat te koud voor, op de toppen van de bergen ligt trouwens nog sneeuw.
Communiceren is hier trouwens vrij makkelijk, veel mensen spreken Engels, of zelfs soms Frans, en anders Russisch. En als ze zeggen dat ze geen andere talen begrijpen dan kan je gewoon Russisch spreken en dan begrijpen ze je toch grotendeels en begrijp je hen ook wel redelijk. Het enige verwarrende is dat de mensen ‘nee’ knikken als ze ja bedoelen en ‘ja’ als ze nee bedoelen en daar blijf je je maar in vergissen 🙂
We gaan verder, naar Kazanlak in midden Bulgarije, vermits er daar Thracische tombes te zien zijn. Het ligt ook in de vallei van de rozen en je kan er dus ook allerlei producten op basis van rozen vinden. Een deel van de tombes liggen nu onder water en men wil met een prestigieus project beginnen om een soort van kunstmatig eiland te maken waar je dan toch ook deze tombes kan bekijken. Er is een mooi museum waar alles over de Thraciers, hun beschaving en natuurlijk de begrafenis in de tombes wordt verduidelijkt.
‘s avonds kunnen we nog naar een optreden van Bulgaarse volksmuziek. De kleding en de kostuums zijn heel mooi maar helaas is de muziek een kakafonie, het lijkt of de spelers van het orkest elk een ander lied hebben gekozen om dat dan tegelijkertijd af te spelen en de zangers maken af en toe rare indianengeluiden, bovendien is de versterker te luid afgesteld voor de boxen, we moeten het dus vooral van de dansvoorstelling, de kledij en de maskers hebben.
De trein op dan, naar Burgas, aan de kust, om zo Nessebar te bereiken. Een klein uitstulpsel wat je een schiereiland zou kunnen noemen in de zwarte zee.
Het ligt bezaaid met oude restanten van Byzantijnse kerken en baden en is in de zomer zelfs een populaire badplaats. Gelukkig is het seizoen nog niet echt begonnen want het lijkt erop dat het hier dan overspoeld wordt door toeristen, je merkt al dat er honderden winkeltjes zijn (waarvan de meeste nu gesloten) en taxichauffeurs die hun eerlijkheid van de vorige Bulgaarse steden hier zijn kwijtgespeeld. Maar alhoewel nog niet echt warm, hebben we hier de luxe van een zonnetje en kunnen we de stad tenminste in alle rust verkennen.