Belogradchik is de moeite. Het fort is echt ingebouwd in de rotsen en quasi oninneembaar. De legende luidt dat er vroeger een klooster was en een knappe non had een affaire met een koopman. Daarom werd de uit het klooster gezet omdat haar affaire bekend was geworden omdat ze een kind kreeg. Toen is alles versteend geworden en rond het fort kan je in de hoge rotsen, die soms tot 200 meter hoog zijn, deze figuren nog herkennen: de moeder met het kind, de koopman en de Madonna.
We gaan terug naar Sofia (de enige optie) om dan verder te gaan met de trein naar Koprivshitsa. De reisgids voorspelt weinig goeds: when you arrive at the station a connecting bus will wait you, however other travellers wrote us that the bus sometimes is not there. There are no taxi’s, so then your only option is to walk the 8 km upwards. Good luck! Gelukkig staat er bij ons wel een busje alleen passen we er niet allemaal in…. denkt iedereen. Maar na wat wringen en gebogen recht te staan komen we toch in het centrum aan. Het is bijna een soort Bokrijk maar dan in het echt, met oude huizen en men rijdt ook met paard en kar. Veel van de oorspronkelijke inwoners zijn echter weggetrokken, waarschijnlijk omdat het afgelegen is en nu leeft praktisch iedereen er van toerisme.
Terug naar Sofia, op paaszondag, maar er is minder te doen dan op Palmzondag. Vrolijk Pasen!
Start discussion »
Leave a Reply