In het land van rijst en honing

Привет всем из России!

Ofwel, aangekomen in het verre Rusland dus. Ik heb even niets van mij laten weten omdat ik het veel te druk heb! Maar, ik leef nog! De eerste 2 dagen ben ik nog in Moskou geweest, eigenlijk is er nog veel te zien alhoewel ik er en tweetal jaar geleden al bijna een week geweest ben. Het is hier snikheet, 35 graden maar het lijkt warmer. Toch nog even snel de echte toeristische dingen bekeken zoals het rode plein (er is nu wel een soort van feest, dus in het midden van het plein staat een podium wat het zicht niet echt bevordert), de arbat, het metershoge monument van Peter de Grote. Iets minder bekend is de groene buurt Kolomenskoe, iets buiten het centrum van Moskou. Rustig, met een huis waar Peter de Grote heeft gewoond en met een mooie houten kerk.
Ik maak een boottochtje op de rivier en bekijk het mausoleum van Lenin. Het is raar, hij lijkt eigenlijk op een wassen beeld, heel onecht. Na de woorden ‘Goodbye Lenin’ gepreveld te hebben is het tijd om de trein te nemen naar Kazan. Ik heb een platzkartnij, derde klasse maar eigenlijk heel goed, proper en met slechts 4 bedden per kabine, dus beter dan in Oekraïne of China. Maar dit was een heel nieuwe trein dus misschien zijn de toekomstige treinen net iets minder. Een oudere vrouw zit tegenover mij en het duurt niet lang of ik word volgepropt met augurken en komkommers die uit haar eigen moestuin komen. De trein is goed op tijd, en dut voor een lange afstandstrein van 12 uur, tot op de minuut, daar kunnen we in Belgie nog iets van leren. Ik kom aan in Kazan, de hoofdstad van Tartarstan, op 900 a 1000 km van Moskou, of zoals de Russen zeggen: ‘vlakbij Moskou’. Kazan is supermooi, proper, modern, met een veel betere metro dan die in Antwerpen. Het is mede dankzij de olie dat dit een heel rijk stuk van Rusland is. Alles staat tweetalig aangeduid in het Russisch en het Tartaars. Hoogtepunt is het Kremlin, dat overschaduwd wordt door de prachtige Kul Sharif moskee. De Tartaren zijn immers moslim, en leven vreedzaam samen met de authentieke Russen. Ik verblijf hier bij Maxim, op 40 km van Kazan, in zijn supercoole datsja. Net zoals vele Russen heeft hij, behalve zijn echte huis in Kazan, een buitenverblijf waar hij tijdens de zomer liever verblijft of tijdens de winter een weekendje doorbrengt om een sauna te nemen. Hij vertelt vanalles over Rusland: alles is hier en over het algemeen heeft iedereen wat hij of zij wil maar de politie is nog zeer corrupt. Als je niet goed kan rijden kan je een rijbewijs kopen. Kostplaatje: 500 euro. Als dat te veel is, dan kan je ook de examenvragen kopen voor 120 euro. Ongeveer 40% van de chauffeurs hebben hier hun rijbewijs ‘gekocht’ schat hij. Hij niet, hij rijdt goed, hij houdt van wagens en in zijn grote BMW scheuren we tegen 200 km per uur over de snelweg naar de datsja, tenzij zijn radarverklikker vriendelijk piepend verzoekt het even wat rustiger aan te doen. Zijn versnellingsbak is kapot, de eerste versnelling werkt niet goed meer en dat is een probleem: in Rusland rijdt iedereen met automatische versnellingen dus een nieuwe versnellingsbak is hier heel duur. Daar heeft hij wat op gevonden: hij is een enorme fan van Engeland en daarom gaat hij er een in Engeland kopen. Volgens mij is het gewoon een excuus voor een extra reisje. Zijn vrouw is naar Moskou gevlogen om een visum aan te vragen want in Kazan kan dat niet. Het is natuurlijk niet makkelijk om een russisch visum te krijgen als Belg maar als je het zo bekijkt, is het voor ons natuurlijk toch niet zo moeilijk, antwerpen of brussel is toch niet zo ver om een visum aan te vragen…
‘s avonds in de datsja komt hij met een fles likeur uit Karelia (dichtbij Finland) af, sterk spul, 50 graden, dat wil hij natuurlijk niet puur drinken dus het wordt verdund… met vodka! We babbelen in het Russisch en hij vertelt hoe hij in de winter met een soort tractor door de sneeuw moet ploegen om zijn datsja te bereiken. Ik denk wel dat het moeilijk is maar dat ze daar toch ook veel fun beleven in de sauna en met een glas vodka erbij. Ik heb hier een elektrische fiets geleend van hem
waarmee ik de omgeving kan verkennen. Behalve de prachtige moskee, het Kremlin waar verschillende musea te bezichtigen zijn en de mooie hoofdstraat, kan je buiten Kazan ook de tempel van alle religies bezichtigen. Een gek, kleurrijk bouwwerk waar verschillende religies vertegenwoordigd zijn: christendom, moslims, joden etc naast elkaar!
Het is tijd om verder te gaan, naar Ekaterinburg. Ik zit nu in en kupe, maar die is minder goed dan de platzkarnij. Het is dan ook een oude soviettrein. Mijn gezelschap bestaat uit enkele mannen, al snel wordt vanalles gedeeld, eten, drinken, afin, een gezellige bende waarmee ik goed kan babbelen, ze spreken ook woord Engels. Een van hen drinkt wel heel veel en slurpt met veel plezier een hele fles vodka leeg. Aan een vodka ontbijt doe ik toch liever niet mee, er is gelukkig ook koffie.
In Ekaterinburg heb ik op het laatste moment nog en gastgezin gevonden. Tanya woont vlak in het centrum in een klein maar gezellig appartementje. Het is ‘dag van de stad’, oftewel de verjaardag van de stad, dus er is vuurwerk en muziek. Vermits ik op het appartement van Tanya ben blijven babbelen is het al wat laat geworden voor sightseeing dus met enkele kenissen van haar gaan we gewoon nog iets drinken. Ekaterinburg is een leuke stad maar geen hoogtepunt. De kerk voor het heilige bloed is mooi, in de kapel daarnaast geeft een oud vrouwtje een hele uitleg (ik mag wel niet buiten vooraleer ik alle iconen heb gekust), en er is hier een gedenkbeeld voor de bekende Romanovs, omdat die hier vermoord werden. Het is ondertussen wel een flink pak kouder geworden. In de buurt van Ekaterinburg is er nog vanalles te zien maar wegens tijdsgebrek moet ik enkele dingen overslaan en neem verder de trein naar Tobolsk, bijna 3000 km van Moskou. Blijkbaar een oude soviet trein, de luxe van mij platzkartnij vanuit Moskou is voorbij…