Polaroid Photo

Pictures from In het land van rijst en honing

In het land van rijst en honing

"And he also speaks Orange! … Mandarin, honey!"

Choose a Topic:

Thu
10
Jul '14

Georgië

Geland in Tbilisi. Ik heb een nieuw paspoort, heel recent en blijkbaar zijn de paspoorten van België een beetje veranderd. De stukken waar vroeger voelbare gedeelten op zitten, zijn gewijzigd en dat weten ze hier nog niet. Met mijn rijbewijs en Belgische identiteitskaart overtuig ik de strenge grenswachter toch om mij toe te laten tot het grondgebied in plaats van mij uit te wijzen of een gratis overnachting aan te bieden in een grijs 0-sterren hotel met water en brood. Hopelijk heb ik er in de andere landen niet teveel last mee.
Weinig reizigers zijn voorbereid op de schoonheid die hen te wachten staat in de Kaukasus, zo beginnen de boeken die ik bij heb. Tbilisi is inderdaad enorm mooi, authentiek, andere stukken heel modern, maar ook en stad van contrasten, en die zijn hier wel heel duidelijk. Achter de prachtige straten zijn er veel oude sovjet flats en vervallen huizen verborgen.
De Kaukasus is een woelig gebied, en je kan niet zomaar van eender waar naar overal. Het conflict tussen Azerbeidzjan en Armenië zorgt ervoor dat de grens gesloten is, en als je beide landen wil bezoeken moet je dus via Georgië. Sinds de oorlog met Rusland in 2008 is Ossetië en Abchazië in meer of mindere mate gesloten gebied, de grens met Tsjetsjenië en Ingoesjetië is sowieso gesloten. Georgië – en dus Tbilisi is zowat de enige poort vanwaar je naar overal kan. We zullen de stad dus nog wel enkele keren zien, daarom bezoeken we de hoogtepunten nu nog niet maar maken we een grotere toer rond de stad.
Ik koop een ticket voor de nachttrein woensdag naar Azerbeidzjan en reis direct door naar Kazbegi, aan de grens van Ossetië en Rusland (Ingoesjetië en Tsjetsjenië).
De plaats is bekend voor een mooie kerk op een bergtop en wordt dan ook bezocht door vele toeristen, we zijn hier dus niet alleen.
We kiezen voor een homestay, waar je betalend bij een familie overnacht (‘t is niet omdat Tom Waes in dit gebied de luxetoerist met privé gidsen uithangt, dat wij datzelfde moeten doen hé). De familie doet voor de maaltijd niet enkel extra hun best omdat ze gasten hebben, maar vermits ze ook zelf mee eten proberen ze zo goed mogelijk hun best te doen. De Georgische keuken is heel lekker, alleen word je constant aangevallen door caloriebommen- kaasbrood met ei, stoofpotjes van bonen, soep met aardappel en dragon, gerechten met gebakken paddestoelen…. Als je in een restaurant een fotootje ziet van een gerecht, is het ook vaak kleiner afgebeeld dan in het echt: je krijgt uiteindelijk een toren die zelfs de grootste veelvraat niet op krijgt…
Volgende bestemming is Mtskheta, met een 6e eeuwse kerk en een oude kathedraal, mooi maar zeer toeristisch.
Het schrift is hier trouwens een aparte uitdaging: Star Trek fans zouden zich gerust met alle krulletjes en bolletjes op hun favoriete planeet kunnen wanen.
Afin, de nachttrein op, naar Azerbeidzjan. 16 uur sporen en we komen in Baku aan! De toeristen die we in Georgië tegenkwamen geven ons met een jaloerse blik het nakijken, want ze wilden ook wel naar Azerbeidzjan maar kregen geen visum te pakken. De strenge grenscontrole valt al bij al nogal mee. Iemand met een pet die evengoed als badkuip zou kunnen dienen komt de trein binnen, neemt apart en neemt een foto. Ik moet zelfs niet de volledige rugzak uitladen, al bij al op 2 uur de grens over. Welcome to Baku!

image

image

image

image

image

image

image

image

image

image

Start discussion »

Leave a Reply