Het is de eerste keer dat ik vanaf Zaventem vlieg sinds de verscherpte veiligheidsmaatregelen. Buiten staat er inderdaad een tent waar al de baggage door de scanner moet. Langs rechts staat er een langere rij dus ga langs links. En daar is er geen enkele controle, geen enkele scanner of bewaker, waarna ik vrolijk en ongecontroleerd naar binnen loop. Het is- en blijft toch België….
Op naar het laatste communistische land, de laatste dictatuur in Europa. Maar is dat zo, of is dat wat we horen op TV? Ik probeer het te ontdekken.
De munt is hier enorm gedevalueerd en er circuleren verschillende biljetten. Sinds 2 weken geleden is heeft men 4 nullen laten vallen. Als je een muntje in het nieuwe geld uitgeeft krijg je soms een pak van een centimeter aan briefjes terug. Desondanks zijn de mensen wel heel eerlijk: ik vergiste me al enkele keren waardoor ik bijna het 10 dubbele uitgaf, waarna steeds een vriendelijke afwijzing volgde.
Om Wit Rusland binnen te komen moet je wel wat moeite doen. Qua bureaucratie kan het hier wel tellen en dat begint al bij de aanvraag van een visum. In het land zelf zijn er leuke dingen te zien maar is er niets uitgebouwd voor toerisme. Met rondvragen kom je verder dan met opzoekwerk. Als je langer dan 5 dagen het land bent moet je je registreren, in principe op elke plaats waar je verblijft. Vermits ik daar al helemaal geen zin in heb maak ik een afspraak met het hotel dat ik daar zogezegd de hele tijd ben tot ik het land verlaat en zodus kan ik rondlopen als een vrij man 🙂 Het registratie kantoor is uiteraard niet in het centrum- het mag niet te eenvoudig zijn, en na lange tijd mag ik, gelukkig net voor de lunchpauze nog binnen. Nadat ik de 14 verplichte stempels heb gekregen kan ik verder. Nieuw businessmodel: stempelinkt verkopen in Wit Rusland.
Wit Rusland is misschien het kleine broertje van Rusland, maar er is wel een verschil met de Russische steden. Veel- veeel minder druk, rustig, niet uitbundig maar gezellig, en eerder laagbouw, zoals een buitenstad in Rusland bijna, naar even proper. Elke avond (gratis) muziek, veel bewaking en natuurlijk geen enkel pijltje naar de bezienswaardigheden.
Het lokale bier heet hier “Avond in Brugge”. Ik heb geprobeerd om te vragen waarom het niet avond in Minsk noemt, waarop het antwoord was dat België cooler is dan Minsk. Dat weten we dan ook weeral.
De volgende dag ga ik naar de 2 belangrijkste UNESCO kastelen in Wit Rusland, 120 km van Minsk. In elke reisgids en op internet staat dat het vervoer gigantisch moeilijk is en bovendien er geen connectie is tussen beide kastelen waardoor ik weinig goeds verwachte, maar in de praktijk valt het met de lokale bussen allemaal wel heel goed mee.
Op naar Brest, 380 km verder en vlak tegen de grens van Polen. De stad is bekend voor hun belangrijk oorlogsmonument en dat heeft meteen de bijnaam gekregen als lelijkste monument ter wereld. De trip dus meer dan waard.
In het centrum is er nog een stuk waar er originele olielampen in de lantaarns zitten. Uiteraard is al de rest elektrisch, maar omwille van nostalgie komt men hier nog elke dag om 21.30 de olielampen aansteken, tot groot jolijt van de voornamelijk Russische toeristen die daar gretig foto’s van nemen. Om 05.30 komt men de olielampen terug uitdoven- ik geloof de informatie en controleer alleen de avondversie.
Wit Rusland is bij ons het best gekend voor hun groot natuurpark waar er als enige plaats nog bizons leven. In het grote park kan je ook zwemmen, en alhoewel de vijver pikzwart ziet blijkt dit een natuurlijk verschijnsel te zijn algen die olie afscheiden. Te ver kan je hier niet lopen want het ligt op de grens van Polen en zoals ze hier zeggen: er loopt zoveel security rond dat zelfs de wilde dieren de grens niet oversteken.
Dan naar Grodno. De stad lijkt enorm Europees- alleen weeral tientallen keren properder.
Van Grodno ga ik met een nachttrein naar de volledig andere kant van het land, naar Poletsk en Vytebsk. Vytebsk is waarschijnlijk ook een van de charmantere steden in Wit Rusland. Het is de geboorteplaats van de kunstenaar Mark Chagall en er zijn 2 musea aan hem gewijd.
De grens over, naar Rusland. Het valt op dat je geen entry-stempel krijgt, en er weinig controle is.
Start discussion »
Leave a Reply