In het land van rijst en honing

Nog enkele weetjes over China. Iedereen loopt hier met een klein thermosflesje rond, gemaakt uit dubbel glas. Overal in China kan je kokend water krijgen uit een soort kraantje: in de treinstations (de eerste keer probeerde ik er mijn handen mee te wassen, sindsdien ken ik het Chinese karakter voor ‘heet’), in de treinen zelf, in de hotels en zelfs op sommige bussen. Als je dan een pakje thee koopt of zakjes koffie dan heb je steeds warme drank. Een ander weetje, de toiletten hebben hier meestal geen deuren en als er toch deuren zijn vinden de Chinezen het niet de moeite om de deur toe te doen. Waarom associaal zijn als je ondertussen een praatje kan maken met je buurman?
Vaak is het ook enorm warm in China. de Chinese mannen lossen dit op door hun t-shirt op te rollen en op die manier met hun buik bloot te lopen, een zeer grappig zicht, misschien ook een ideetje voor een nieuwe modetrend in België? Mij verwelkomen op die manier is in elk geval niet nodig!
Maar goed. We zitten dus on de provincie Yunnan die veel armer is dan de rest van China maar wel ook veel meer toeristisch. We vertrekken naar Dali. Het plan is om daar niet te overnachten omdat het plaatsje zo klein is. We komen tegen de middag aan want het is niet echt heel ver van Lijiang, 4 uur bus. Dali is de stad van de pagoden. 3 hoge pagodes rijzen trots op langs de groene bergtoppen die omgeven zijn door mist. Later op de dag wordt het weer zeer heet. Voor de rest zijn de pagodes omgeven door boeddhistische tempeltjes.
Het nieuwe deel is zeer toeristisch, een beetje zoals Pingyao naar met meer varieteit. Het is makkelijk om een sleeperbus te vinden naar Kunming. De bus ziet er een beetje raar uit met 3 rijen met bedden, zo’n bussen heb je in Europa niet. Want echt veilig is het misschien niet om neer te liggen in een bus als het tot een aanrijding zou komen maar een voordeel is dat de chauffeurs de hele nacht de tijd hebben om op de bestemming te geraken en dus wat rustiger rijden.
We komen aan in Kunming. In de buurt ligt het stenen woud, in Shilling. Door een eigenaardig natuurfenoneen en erosie hebben zich in de rotsen eigenaardige vormen gevormd, zoals paddestoelen of bomen. De rotsen hebben andere kleuren door mineralen die al dan niet aanwezig zijn. Jammer genoeg begint het na de middag opeens te stortregenen en ik zit er middenin. Maar na de regenbui komen we in een gebied met rijstvelden, maïs en varens, het ziet er heel tropisch en mooi uit.
We reizen met de sleeperbus verder naar Yuangyang, opnieuw een nachtje rijden. Jammer genoeg is onze chauffeur redelijk raar: hij stopt bijna elk uur en steekt dan de lichten aan en begint te roepen. Yuangyang is bekend voor zijn rijstterrassen en ligt niet zo heel ver meer van Vietnam. ‘s morgens regent het helaas opnieuw maar de regenbuien zijn nooit van lange duur en vanaf de middag schijnt de zon weer. De terrassen zijn echt heel mooi. Langs de bergwanden maken ze kleine vijvertjes waar dan de rijst in groeit. Per terras zijn de kleuren verschillend wat het nog mooier maakt. Je kan echt tussen de rijstvelden lopen en je komt in kleine dorpjes waar schijnbaar niemand anders komt.
Terug in Kunming bezoeken we nog het West Hill park waar er een groen meer bevindt en waar je de bergen kan beklimmen om de dragon gate te bereiken, een complex van tempeltjes verbonden met gangen die door de rotsen leiden.
De sleepertrein op. De rit naar Shanghai duurt vrij lang, 40 uur ofzo. Nog nooit zo lang op de trein gezeten en het landschap schijnt wel mooi te zijn dus het wordt wel leuk, dit is mijn langste rit ooit.